Ben de Bir İnsanım - Çetin Yetkin ebook indir

Çetin Yetkin  Ben De Bir Insanım pdf kitap

İlk kez Atatürk’ün Çanakkale’de ölen yabancı askerler için söylediklerini okuduğumda

yüreğim titremiş, gözlerim yaşla dolmuştu. Bizlere öğretilen, kitaplardan öğrendiğim

Atatürk’ten çok daha öte bir “insan” olmalıydı bu sözleri taşa kazdıran. O büyük önder,

üstün asker, eşsiz devrimciden de öte bir yücelik olmalıydı bu sözlerin sahibi. Yurduna

saldıran, Türk’ü bağımsız bir ulus olarak varlığını tarihe gömmeğe yeltenen emperyalist

güçlerin ordularının askerleri içindi bu söyledikleri. Böyle duyumsayabilmek, bu

duyumsadıklarını böylesine dile getirebilmek için kişinin insanı insan yapan tüm

nitelikleri benliğinde özümseyip somutlaştırması gerekiyordu. Ona hayranlığım sonsuz

artmıştı.

Şöyle diyordu Gazi Mustafa Kemal Paşa:

“Bu memleketin toprakları üstünde kanlarını döken İngiliz, Fransız, Avustralyalı,

Yeni Zelandalı, Hintli kahramanlar!

Burada bir dost vatanın toprağındasınız.

Huzur ve sükûn içinde uyuyunuz.

Sizler, Mehmetçiklerle yan yana, koyun koyunasınız.

Uzak diyarlardan evlâtlarını harbe gönderen analar!

Gözyaşlarınızı dindiriniz. Evlâtlarınız, bizim bağrımızdadır. Huzur içindedirler ve

huzur içinde rahat rahat uyuyacaklardır.

Onlar, bu toprakta canlarını verdikten sonra artık bizim evlâtlarımız olmuşlardır!”

Sonra düşündüm: Bu denli bağışlayıcı, ulusunun can düşmanları için bile bu denli

yüreği insan sevgisi ile dopdolu, yüreği bu denli yüce ama ince duygularla yüklü bu

“insan”! yalnız kahramanlıkları, inanılmaz ve sarsılmaz istenci, gerçekleştirdiği ve ulusuna

çağlar atlatan devrimleri ile değil, günlük yaşamında da tanımak, çevresindeki insanlarla

olan ilişkilerinin nasıl olduğunu bilmek; bağımsızlık, özgürlük, devrimler… dışında kalan

konularda ve olaylarda nasıl düşünüp davrandığını anlamak gerekiyordu. Özel yaşamı ile

de tanınmalıydı o.

Gerçi, kimi anılarda onun bu yönlerini belgeleyen, değinen bölümler var. Aşkları

üzerine romanlar da yazılmış. Bunlardan bazıları da çok çarpıcı ve düşündürücü. Ama

ben, her şeyden önce, bunların bir arada, topluca anılması gerektiğini düşünüyordum. Bu

kitabın varlık kazanmasının ilk nedeni bu.

Ne ki, Çanakkale’de askerine “Size ölmeyi emrediyorum” komutunu verebilen, savaş

alanlarında binlerce kişiyi gözünü kırpmadan ateşe sürebilen, gerektiğinde “…gene

hakikat usulî dairesinde ifade olunacaktır. Fakat, ihtimal, bazı kafalar kesilecektir”

diyebilen, yenilgi nedir hiç tatmamış bir önderin, değil yalnız kendi şehitlerinin

karşısında, düşman askerlerinin cesetleri üzerinden geçerken bile göz pınarlarından yaşlar

süzülmesindeki giz, ancak onu yeri geldikçe ve değişik açılardan anlatan anı

parçalarından “insan” yönünü süzüp çıkararak daha yakından tanımaya çalışmakla

olanaklı olabilirdi.

Savaş, ancak bağımsızlık ve özgürlük uğruna yapılabilirdi. Ama ulusunu savaş

alanlarında utkularla taçlandıran bu yenilmez komutanı, amaç bağımsızlık ve özgürlük de

olsa, her başarısı aynı zamanda üzüntüye de boğuyordu:

“Birçok zaferler kazandım. Fakat bunların, en büyüğünden sonra bile her akşam,

savaş anlarında ölen bütün askerleri düşünerek içimde derin bir keder duyuyorum.” (1)

Atatürk’ü en iyi anlayanlardan birinin Yakup Kadri Karaosmanoğlu olduğunu

sanıyorum. Atatürk – Bir Tahlil Denemesi başlığı altında yayınlanan kitabında şöyle bir

bölüm bulunuyor:

“Acımak… Atatürk’te bu hassanın da ne kadar derin olduğunu belki bilmeyenler vardır.

Çünkü, devlet ve millet şefliği vazifesini her şeyin üstünde tutan bu insan, âmmeye,

yüreği yufka bir adam manzarasıyle görünmek istemezdi…..Her hareketi mantıkî bir

muhakemenin, uzun hesap ve kitapların neticesi olan ve mutlaka bir politik sebebe

dayanan Mustafa Kemal, dostluk ve insanlık sahasında yalnız kalbinin sesini dinlerdi….”

Bu “yufka yüreklilik” ve “kalbinin sesini dinlemek” onun üstün insan olmasının yalnızca

bir yönüydü. Öncelikle bu yönünün altını çizmeğe çalıştım çevireceğiniz sayfalarda.

Ulusundan bu özelliğini bilmeyenlerin onu bu yönüyle de tanıyınca daha çok

seveceklerine inanıyorum.

İnsandır yalnız kendi türünden başka türleri de sevebilen, gözetip koruyan. O nedenle

de kişinin bu yönü ne denli güçlü ise, o denli de “insan”dır. Atatürk’ün bu yönünün tutku

boyutunda olduğunu görünce çoğunuzun şaşıracağını söyleyebilirim.

O, yalnız bir insandı da. Nasıl olmasın ki! Öyle yükseklerdeydi ki, o yüksekliklere kimse

erişemezdi. Ama bu yalnızlığı yüreğinde bir sızıydı da. Sayfaları çevirdikçe onun bu

yalnızlığı, ulu bir dağın eteklerinden zorlukla seçebildiğiniz doruğun gölgesi gibi düşecek

üzerinize. Bu yalnızlıktan kurtulduğu anlar, ulusu ile birlikte olduğu, yurttaşlarıyla

birlikte kadeh kaldırdığı, evlerine konuk olduğu, onlarla kucaklaştığı anlardı.

Şimdi onunla kucaklaşmak sırası sizde

Pdf indir | ePub indir